Letra de จดหมายลา

มีเด็กน้อยๆคนหนึ่งเค้าเกิดขึ้นมาในสังคม พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน ไม่เว้นแม้แต่ละวันให้ลูกชม เก็บกดขื่นขมทุกครั้งที่โดนตี หลายครั้งไม่ได้ทำผิดแต่ก็ยังโดนอยู่ดี ไม่มีทางให้หนี มันไม่มีทางให้ไป หลายครั้งที่โดนคำถามว่ามึงเกิดมาทำไม มันยิ่งกว่าน้อยใจ ตกลงคือเราที่ผิด ถ้าเลือกได้ขอเลือกไม่เกิดแต่นี่เหมือนฟ้าลิขิต ครอบครัวอบอุ่นนั้นเป็นฉันใด ใครรู้ช่วยบอกทีเพราะฉันไม่เข้าใจ อยากได้อะไรก็ต้องขโมยเอา ผู้ใหญ่ก็มองเป็นขี้ขโมยและหยามในตัวเรา วันเก่าไม่อยากจะย้อน พรุ่งนี้ไม่อยากมี อยากจะหยุดให้มันจบ ชีวิตเพียงเท่านี้ ไม่มีทุกข์ไม่ต้องสุข ไม่เคยมีเหมือนใคร อยากจะหลบอยากจะหนีอยากให้ชีวิตนี้หายไป
No doubt no way to come out เป็นชีวิตที่มืดมน ไม่มีสิทธิ์เดินอย่างใครเค้า No doubt no way to come out คือ ชีวิตที่พลาดพลั้งมันไม่มีทางของเรา
พ่อแม่ก็ตั้งความหวังไว้มากมาย อยากให้เป็นตำรวจทหาร ร่ำรวยหรือเป็นนาย สอบตกสอบไม่ได้ 0 ร. ก็ดุด่า เปรียบเทียบกับลูกคนอื่นทำไมคนอื่นเค้าเก่งกว่า โดนว่านานวันเลยเกิดอาการคิดน้อยใจ ช่างมันเรื่องเรียนเพราะเราคงได้ไม่เท่าใคร เริ่มหันมาสูบยาติดสุรากับเพื่อนชาย ชักชวนกันโดดโรงเรียนมาตั้งวงกันทุกบ่าย และมีสหายริเริ่มให้ลองยา กัญชา เฮโรอีน ทินเนอร์ และยาบ้า มันเหมือนสวรรค์ประทานมาความสุขไม่เคยเจอ เปรียบยาบ้าเหมือนสหาย และเฮโรอีนเหมือนไอ้เกลอใช้ชีวิตพร่ำเพ้อและเสพยาไปวันๆ ขโมยของตามบ้านเพื่อซื้อยาและ เสพมันลืมวันลืมเวลาทั้งเรื่องทุกข์เและเรื่องเศร้า ลืมความฝันที่อยากจะเป็นหรือแม้แต่ความเป็นตัวเรา
ซ้ำ
จากคนเสพ ผันแปลเป็นผู้ขาย ร่ำรวยเงินทองเพื่อนฝูงก็มากมาย พ่อแม่ภูมิใจได้บ้านใหม่หลังโต อวดว่าลูกฉันร่ำรวยมีรถ แต่งตัวโก้แต่ไม่เคยสนใจลูกหามาด้วยอันใด ใช่งานสุจริต และใช่ว่าทำแล้วสุขใจและวันนี้คือวันสุดท้ายพรุ่งนี้จะขอไปเริ่มใหม่ กลับตัวกลับใจและทิ้งทุกอย่างให้หายไป แต่บทสุดท้ายตัวโกงย่อมเหมือนละครในตอนจบ ป.ป.ส. บุกจับจิตเหมือนอยู่ในนรกเพื่อนฝูงที่เคยคบ ตอนนี้ลับหาย เหลียวมองพ่อแม่เห็นรอยน้ำตาที่ร้ำไห้ชดใช้สิ่งที่ทำมันต้องแลกด้วยชีวิต เงยหน้ารับกรรมกับสิ่งที่ตัวเองลิขิตขีดเขียนเล่าระบายความทุกข์ระทมมันขมขื่น ลูกขอลาไปนรกบนโลกไม่มีที่ให้ยืน