Letra de Krystyno

Zmarnowanych tyle mięs, brokatów i ryżu
Który miał na włosach lśnić do białego świtu
Zimny bigos przeżarł się, wódka zagrzała
Tusz rozmazał szczere łzy ulgi i wstydu

Krystyno, nigdy nie będę twoją synową
Krystyno, nigdy nie będę twoją synową

Bibuły pod sufitem schną, po oparach potu
Pań, co w kuchni boży dzień warzyły barszczu
Z balonów oddech zszedł ostatni, smutnie opadły
Na stoły, gdzie już muchy jedzą stosy krokietów

Krystyno, nigdy nie będę twoją synową
Krystyno, nigdy nie będę twoją synową
Krystyno, nigdy nie będę twoją synową
Krystyno, nigdy nie będziesz moją teściową