Letra de Odium

Patrz jak płoną ołtarze...
Na nich rodził się lęk...

Nie klękam bo nie widzę w tobie boga
Ze złota tron i nieustanna pycha...
Nie słyszę słów co miały być zbawieniem
Jest tylko głód i wielkie znieczulenie...

Musimy żyć...
Nie ważne nic...

Już nie mogę zatrzymać...
Serca, które chce bić...

Dlaczego mam udawać, że rozumiem
Co kolor ma wspólnego z mym rozumem
Że trzeba bić... inny ma gnić... że wszystkim innym śmierć